تأثیر تمرین هوازی بر میزان بیان mir۱۲۶ عضله قلبی در رت های دیابتی و سالم

مقدمه: هدف از مطالعه حاضر تعیین تأثیر تمرین هوازی بر میزان بیان mir126 بافت قلبی در موش های صحرایی دیابتی و سالم بود. مواد و روش ها: 40 رأس رت به دو دسته دیابتی و سالم تقسیم شدند. دیابت از طریق ترکیب تزریق درون صفاقی استرپنوزوتوسین و مصرف غذای پرچرب ایجاد شد. هر دسته به دو گروه »بدون تمرین هوازی« و »با تمرین هوازی به مدت 8 هفته« تقسیم شدند. 48 ساعت پس از اتمام دوره تمرینی عضله قلبی رت ها تحت شرایط استریل جدا گردید. میزان بیان mir126 به روش real-time pcr  اندازه گیری شد. تجزیه تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی توکی انجام شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که دیابت موجب کاهش معنی دار میزان بیان mir126 در بافت قلبی شده‎است. هم چنین، تمرین هوازی به مدت هشت هفته موجب افزایش معنی دار میزان بیان mir126 در هر دو دسته سالم و دیابتی شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین هوازی می تواند از طریق فعال سازی مسیر آنژیوژنز بافت قلب باعث تعدیل اثرات مخرب بیماری دیابت گردد. لذا فرایندهای تنظیمی به وسیله mir126 که متعاقب تمرین هوازی تحت تأثیر قرار می گیرند، می توانند استراتژی باارزشی در توسعه روش های درمانی جدید برای بیماری دیابت باشند.